The Lounge Chair (European Replica)
Ενώ η Barcelona είναι το σύμβολο του μινιμαλισμού του 20ου Αιώνα, η Lounge Chair με το Ottoman, που σχεδίασε ο Αμερικανός Charles Eames το 1956, είναι η εικόνα της άνεσης και της χαλάρωσης σε μιά πλούσια πολυθρόνα με υποπόδιο, χαρακτηριστικό της Αμερικανικής ευμάρειας. Τα αρχικά δικαιώματα είχε η Αμερικανική Herman Miller. Σήμερα η πολυθρόνα παράγεται από παραγωγούς με μεγάλες δυνατότητες στην Ευρώπη, κυρίως στην Ιταλία αλλά και από πολλά Κινέζικα εργοστάσια σε χαμηλή ποιότητα και χαμηλή τιμή και ένα ή δύο χρώματα δέρματος και ξύλου.
Ενα αξιοπρεπές Ιταλικό εργοστάσιο προσφέρει την Lounge Chair και το υποπόδιο, σε διάφορα χρώματα ξύλου και σε άπειρες ποιότητες και χρώματα δέρματος. Η Ιταλική Replica ακολουθεί ακριβώς τον αρχικό σχεδιασμό. Μπορεί κανείς να βασιστεί στην Ιταλική ποιότητα και στο Service στο μέλλον, αν χρειαστεί να αντικαταστήσει ένα φθαρμένο τμήμα.
ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ παράγονται σε τρία από τα μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής της Φλωρεντίας στην Ιταλία, καθώς και στην πασίγνωστη Εταιρεία BD BARCELONA. Δημιουργίες των Le Corbusier, Mies van der Rohe, Antoni Gaudi, Salvador Dali, Mackintosh, George Nelson, Eero Saarinen, Eileen Grey, Marcel Breuer, Charles Eames, Frank Lloyd Wright και πολλών άλλων βρίσκονται εδώ.
Bauhaus Classics
Η σχολή του Bauhaus ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα της δεκαετίας του 1920, ήταν η σχόλη που ονομαζόταν « Das Staatliche Bauhaus », η οποία δημιουργήθηκε το 1919 από τον Walter Gropius με τη συγχώνευση των σχολών καλών τεχνών και εφαρμοσμένων τεχνών, στη Βαιμάρη. Ο Gropius πίστευε στην ανάγκη ενότητας μεταξύ της αρχιτεκτονικής, των καλών τεχνών και των εφαρμοσμένων τεχνών. Το καινούριο στοιχείο στο πρόγραμμα του Gropius ήταν η άποψη πως ο αρχιτέκτονας, ο ζωγράφος ή ο γλύπτης, δεν θα πρέπει απλά να συνεργάζεται με τους ειδικευμένους τεχνίτες αλλά, πριν από όλα, να είναι και ο ίδιος ένας τέτοιος τεχνίτης. Η ιδέα της μάθησης μέσα από την πράξη, της ανάπτυξης μιας αισθητικής στη βάση ολοκληρωμένων τεχνικών ικανοτήτων, ήταν πραγματικά επαναστατική.
Η πρώτη διακήρυξη της σχόλης δήλωνε ότι: «Αρχιτέκτονες, ζωγράφοι, και γλύπτες πρέπει να αναγνωρίσουν τον σύνθετο χαρακτήρα του κτιρίου ως μια αυτοδύναμη ενότητα... Η τέχνη δεν είναι "επάγγελμα". Δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του καλλιτέχνη και του τεχνίτη. Ο καλλιτέχνης είναι ένας τεχνίτης με αυξημένη γνώση της αισθητικής. Μαζί μπορούν να συλλάβουν και να υλοποιήσουν το νέο κτίριο του μέλλοντος, που θα αγκαλιάζει την αρχιτεκτονική, τη γλυπτική, και τη ζωγραφική σε μια αδιάσπαστη ενότητα, και μια μέρα θα υψώσει από τα χέρια ενός εκατομμυρίου εργατών στον ουρανό, σαν το κρυστάλλινο σύμβολο μιας νέας πίστης».
Ο Gropius δήλωνε: «θέλουμε να δημιουργήσουμε μια καθαρή, λειτουργική αρχιτεκτονική, της οποίας η εσωτερική λογική θα είναι απλή και στερεή, απαλλαγμένη από τα πρόσθετα διακοσμητικά βάρη. Θέλουμε μια αρχιτεκτονική προσαρμοσμένη στον σύγχρονο κόσμο των μηχανών, των ραδιοφώνων και των γρήγορων αυτοκινήτων, μια αρχιτεκτονική, της οποίας η μορφή θα αντανακλά φανερά τη λειτουργία».
THE LOUNGE CHAIR
