Ο Τζορτζ Νέλσον (George Nelson, 29 Μαΐου 1908 - 5 Μαρτίου 1986) ήταν Αμερικανός αρχιτέκτονας αλλά και βιομηχανικός σχεδιαστής. Μαζί με τους Τσαρλς και Ρέι Ιμς (Charles & Ray Eames) ήταν ένας απ’ τους πατέρες-ιδρυτές του αμερικανικού μοντερνισμού. Αποτελεί έναν απ’ τους σημαντικότερους σχεδιαστές του 20ου αιώνα καθώς πολλά έργα του θεωρούνται κλασικά.
Τα σχέδια του καταλόγου σχεδιασμού και εκθέσεων του Νέλσον για τη Herman Miller κλείνουν μια μεγάλη σειρά από συμμετοχές με σκοπό να κάνουν το σχεδιασμό τη σημαντικότερη κατευθυντήρια δύναμη στην επιχείρηση. Από την έναρξη του, στα μέσα της δεκαετίας του ’40, έως τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Νέλσον έφτασε στο ζενίθ της καριέρας του. Ήταν δίχως αμφιβολία ο ευκρινέστερος και μία από τις πιο εύγλωττες φωνές στο σχεδιασμό, στην αρχιτεκτονική, στη διακόσμηση και στη γραφιστική στις Η.Π.Α. τον 20ο αιώνα. Ήταν επίσης δάσκαλος, οργάνωσε διασκέψεις και εξέδωσε διάφορα βιβλία. Άφησε πίσω του πολλά σχέδια και προϊόντα που αποτελούν κομβικά σημεία στην ιστορία ενός επαγγέλματος που βοήθησε, ώστε να διαμορφωθεί.
Κατά τον Νέλσον, οι σχεδιαστές, αντί να ειδικεύονται, πρέπει να καλλιεργήσουν μια ευρεία βάση γνώσης και της κατανόησης. Και φυσικά, ο ίδιος ακολούθησε αυτήν την αρχή. Ήταν ένας ""πρώιμος"" οικολόγος, ένας από τους πρώτους σχεδιαστές που έδειξε ενδιαφέρον για τη νέα τεχνολογία επικοινωνιών, και ένας ισχυρός συγγραφέας και δάσκαλος.
ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ παράγονται σε τρία από τα μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής της Φλωρεντίας στην Ιταλία, καθώς και στην πασίγνωστη Εταιρεία BD BARCELONA. Δημιουργίες των Le Corbusier, Mies van der Rohe, Antoni Gaudi, Salvador Dali, Mackintosh, George Nelson, Eero Saarinen, Eileen Grey, Marcel Breuer, Charles Eames, Frank Lloyd Wright και πολλών άλλων βρίσκονται εδώ.
Bauhaus Classics
Η σχολή του Bauhaus ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα της δεκαετίας του 1920, ήταν η σχόλη που ονομαζόταν « Das Staatliche Bauhaus », η οποία δημιουργήθηκε το 1919 από τον Walter Gropius με τη συγχώνευση των σχολών καλών τεχνών και εφαρμοσμένων τεχνών, στη Βαιμάρη. Ο Gropius πίστευε στην ανάγκη ενότητας μεταξύ της αρχιτεκτονικής, των καλών τεχνών και των εφαρμοσμένων τεχνών. Το καινούριο στοιχείο στο πρόγραμμα του Gropius ήταν η άποψη πως ο αρχιτέκτονας, ο ζωγράφος ή ο γλύπτης, δεν θα πρέπει απλά να συνεργάζεται με τους ειδικευμένους τεχνίτες αλλά, πριν από όλα, να είναι και ο ίδιος ένας τέτοιος τεχνίτης. Η ιδέα της μάθησης μέσα από την πράξη, της ανάπτυξης μιας αισθητικής στη βάση ολοκληρωμένων τεχνικών ικανοτήτων, ήταν πραγματικά επαναστατική.
Η πρώτη διακήρυξη της σχόλης δήλωνε ότι: «Αρχιτέκτονες, ζωγράφοι, και γλύπτες πρέπει να αναγνωρίσουν τον σύνθετο χαρακτήρα του κτιρίου ως μια αυτοδύναμη ενότητα... Η τέχνη δεν είναι "επάγγελμα". Δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του καλλιτέχνη και του τεχνίτη. Ο καλλιτέχνης είναι ένας τεχνίτης με αυξημένη γνώση της αισθητικής. Μαζί μπορούν να συλλάβουν και να υλοποιήσουν το νέο κτίριο του μέλλοντος, που θα αγκαλιάζει την αρχιτεκτονική, τη γλυπτική, και τη ζωγραφική σε μια αδιάσπαστη ενότητα, και μια μέρα θα υψώσει από τα χέρια ενός εκατομμυρίου εργατών στον ουρανό, σαν το κρυστάλλινο σύμβολο μιας νέας πίστης».
Ο Gropius δήλωνε: «θέλουμε να δημιουργήσουμε μια καθαρή, λειτουργική αρχιτεκτονική, της οποίας η εσωτερική λογική θα είναι απλή και στερεή, απαλλαγμένη από τα πρόσθετα διακοσμητικά βάρη. Θέλουμε μια αρχιτεκτονική προσαρμοσμένη στον σύγχρονο κόσμο των μηχανών, των ραδιοφώνων και των γρήγορων αυτοκινήτων, μια αρχιτεκτονική, της οποίας η μορφή θα αντανακλά φανερά τη λειτουργία».
GEORGE NELSON
