Armchair with flat chromed steel.
Upholstered seat and back covered with leather, fabric or Pony hide.
This model gets its name "Barcelona" because it was designed for the German pavilion of the world Exchibition of Barcelona in 1929. The details of the finishings seem to have been suggested by Lilly Reich.
Goods fully produced in Italy
Ludwig Mies van der Rohe was a German-born American architect whose rectilinear forms, crafted in elegant simplicity, epitomized the International Style and exemplified his famous principle that “less is more.” He went further than anyone else regarding structural honesty, making the actual supports of his buildings their dominant architectural features.
Mies has been honored numerous times, both during his lifetime and posthumously. He received the RIBA's Royal Gold Medal for architecture in 1959, the AIA Gold Medal in 1960, and the Presidential Medal of Freedom in 1963. In 1982, his Crown Hall at IIT appeared on a 20-cent postage stamp issued by the US Postal Service, and upon the centenary of his birth in 1986, the West German government issued postage depicting his Neuenationalgalerie in West Berlin. The Mies van der Rohe Society, based at IIT, works to preserve Mies' buildings on the campus and promote engagement with his work, primarily in Chicago.
Bauhaus Classics
Η σχολή του Bauhaus ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα της δεκαετίας του 1920, ήταν η σχόλη που ονομαζόταν « Das Staatliche Bauhaus », η οποία δημιουργήθηκε το 1919 από τον Walter Gropius με τη συγχώνευση των σχολών καλών τεχνών και εφαρμοσμένων τεχνών, στη Βαιμάρη. Ο Gropius πίστευε στην ανάγκη ενότητας μεταξύ της αρχιτεκτονικής, των καλών τεχνών και των εφαρμοσμένων τεχνών. Το καινούριο στοιχείο στο πρόγραμμα του Gropius ήταν η άποψη πως ο αρχιτέκτονας, ο ζωγράφος ή ο γλύπτης, δεν θα πρέπει απλά να συνεργάζεται με τους ειδικευμένους τεχνίτες αλλά, πριν από όλα, να είναι και ο ίδιος ένας τέτοιος τεχνίτης. Η ιδέα της μάθησης μέσα από την πράξη, της ανάπτυξης μιας αισθητικής στη βάση ολοκληρωμένων τεχνικών ικανοτήτων, ήταν πραγματικά επαναστατική.
Η πρώτη διακήρυξη της σχόλης δήλωνε ότι: «Αρχιτέκτονες, ζωγράφοι, και γλύπτες πρέπει να αναγνωρίσουν τον σύνθετο χαρακτήρα του κτιρίου ως μια αυτοδύναμη ενότητα... Η τέχνη δεν είναι "επάγγελμα". Δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του καλλιτέχνη και του τεχνίτη. Ο καλλιτέχνης είναι ένας τεχνίτης με αυξημένη γνώση της αισθητικής. Μαζί μπορούν να συλλάβουν και να υλοποιήσουν το νέο κτίριο του μέλλοντος, που θα αγκαλιάζει την αρχιτεκτονική, τη γλυπτική, και τη ζωγραφική σε μια αδιάσπαστη ενότητα, και μια μέρα θα υψώσει από τα χέρια ενός εκατομμυρίου εργατών στον ουρανό, σαν το κρυστάλλινο σύμβολο μιας νέας πίστης».
Ο Gropius δήλωνε: «θέλουμε να δημιουργήσουμε μια καθαρή, λειτουργική αρχιτεκτονική, της οποίας η εσωτερική λογική θα είναι απλή και στερεή, απαλλαγμένη από τα πρόσθετα διακοσμητικά βάρη. Θέλουμε μια αρχιτεκτονική προσαρμοσμένη στον σύγχρονο κόσμο των μηχανών, των ραδιοφώνων και των γρήγορων αυτοκινήτων, μια αρχιτεκτονική, της οποίας η μορφή θα αντανακλά φανερά τη λειτουργία».
