Σχεδιαστής: M. DE LUCCHI
Οίκος: MEMPHIS
Η εμφάνιση των πρώτων Memphis αντικειμένων το 1981 υπήρξε ένα μεταμοντέρνο παράδοξο.Είναι 18 Σεπτεμβρίου 1981 και στο Godam showroom του Μιλάνου ο μύθος μιλάει για 1.000 παρευρισκόμενους στην πρώτη έκθεση Memphis αντικειμένων. Τραπέζια, τροχήλατα έπιπλα, καθίσματα, φωτιστικά, ρολόγια, κρεβάτια αναμφισβήτητης μοναδικότητας και αμφισβητούμενου γούστου, από μια πληθώρα υλικών και, το πιο εντυπωσιακό, σε μια έκρηξη-έκπληξη φόρμας και χρώματος. Σαν ένας συνδυασμός φουτουριστικών θεμάτων, διακοσμητικών στιλ του παρελθόντος, punk επιθετικότητας και με μια δόση ειρωνείας προς το κατεστημένο ντιζάιν, η νέα αισθητική είχε έλθει για να θέσει τέλος στη γεωμετρική ορθότητα του ιταλικού επίπλου.
Μερικούς μήνες πριν, στο σπίτι του «σοφού» Ettore Sottsass – πνευματικού πατέρα του κινήματος – μια παρέα διεθνών σχεδιαστών, που περιλάμβανε μεταξύ άλλων τους Shiro Kuramata, Hans Hollein, Javier Mariscal, Matteo Thunn και Michael Graves, υπό τους ήχους του τραγουδιού του Bob Dylan ""Stuck inside the Mobile with the Memphis Blues again"", είχε βρει το όνομά της και είχε θέσει τις βάσεις της νέας σχεδιαστικής περιπέτειας. Το «Memphis υπήρξε πολύ σοκαριστικό, δεν μπορούσες και δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Ήταν και είναι ένα ζωντανό ποίημα» σχολιάζει ο Sottsass στην πρόσφατη μονογραφία του, ένα «ζωντανό ποίημα» που εμπνέει ακόμα. Οι Γάλλοι αδελφοί Bouroullec το ομολογούν: «Το Memphis και ο Sottsass ήταν η πιο σημαντική επιρροή μας», ο Marc Newson το θεωρεί «μια καλλιτεχνική φαντασίωση σε μια καταλυτική σύγκρουση με τις τότε σχεδιαστικές παραδόσεις» και ο Karl Lagerfeld, που πρώτος διακόσμησε το 1982 το τότε νέο σπίτι του στο Μόντε Κάρλο αποκλειστικά με αντικείμενα Memphis, είναι ακόμη πιο διεισδυτικός: «Το κίνημα Memphis υπήρξε το πιο δημιουργικό κομμάτι του μεταμοντέρνισμού των '80s... Και καθώς πια η χαρά της ζωής επιστρέφει στο ντιζάιν, το Memphis έχει και σήμερα τη δική του μοναδική και τόσο
Bauhaus Classics
Η σχολή του Bauhaus ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα της δεκαετίας του 1920, ήταν η σχόλη που ονομαζόταν « Das Staatliche Bauhaus », η οποία δημιουργήθηκε το 1919 από τον Walter Gropius με τη συγχώνευση των σχολών καλών τεχνών και εφαρμοσμένων τεχνών, στη Βαιμάρη. Ο Gropius πίστευε στην ανάγκη ενότητας μεταξύ της αρχιτεκτονικής, των καλών τεχνών και των εφαρμοσμένων τεχνών. Το καινούριο στοιχείο στο πρόγραμμα του Gropius ήταν η άποψη πως ο αρχιτέκτονας, ο ζωγράφος ή ο γλύπτης, δεν θα πρέπει απλά να συνεργάζεται με τους ειδικευμένους τεχνίτες αλλά, πριν από όλα, να είναι και ο ίδιος ένας τέτοιος τεχνίτης. Η ιδέα της μάθησης μέσα από την πράξη, της ανάπτυξης μιας αισθητικής στη βάση ολοκληρωμένων τεχνικών ικανοτήτων, ήταν πραγματικά επαναστατική.
Η πρώτη διακήρυξη της σχόλης δήλωνε ότι: «Αρχιτέκτονες, ζωγράφοι, και γλύπτες πρέπει να αναγνωρίσουν τον σύνθετο χαρακτήρα του κτιρίου ως μια αυτοδύναμη ενότητα... Η τέχνη δεν είναι "επάγγελμα". Δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του καλλιτέχνη και του τεχνίτη. Ο καλλιτέχνης είναι ένας τεχνίτης με αυξημένη γνώση της αισθητικής. Μαζί μπορούν να συλλάβουν και να υλοποιήσουν το νέο κτίριο του μέλλοντος, που θα αγκαλιάζει την αρχιτεκτονική, τη γλυπτική, και τη ζωγραφική σε μια αδιάσπαστη ενότητα, και μια μέρα θα υψώσει από τα χέρια ενός εκατομμυρίου εργατών στον ουρανό, σαν το κρυστάλλινο σύμβολο μιας νέας πίστης».
Ο Gropius δήλωνε: «θέλουμε να δημιουργήσουμε μια καθαρή, λειτουργική αρχιτεκτονική, της οποίας η εσωτερική λογική θα είναι απλή και στερεή, απαλλαγμένη από τα πρόσθετα διακοσμητικά βάρη. Θέλουμε μια αρχιτεκτονική προσαρμοσμένη στον σύγχρονο κόσμο των μηχανών, των ραδιοφώνων και των γρήγορων αυτοκινήτων, μια αρχιτεκτονική, της οποίας η μορφή θα αντανακλά φανερά τη λειτουργία».
FIRST CHAIR
